کد مطلب:122830 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:286
آخرین سخنان امام
از امام مظلوم، حضرت مجتبی گفتارهای ارزشمند و گوهرباری به جای مانده است، كه شنیدن و عمل كردن به آنها باعث سعادت دنیا و آخرت است. از آن جمله، در آخرین روزهای حیات پربار حضرت، هنگامی كه ایشان در بستر بیماری آرمیده بود و انتظار دیدار معبودش را می كشید، یكی از یاران آن بزرگوار، خدمت حضرتش شرفیاب شد و عرض كرد: «ای پسر رسول خدا! مرا پند دهید.»
امام در پاسخ او بیانات ارزشمندی فرمود كه در اینجا خلاصه ای از آن را می آوریم.
حضرت فرمود: «برای سفر آخرت آماده شو و توشه ات را پیش از فرارسیدن اجل تهیه كن: بدان كه تو در جستجوی دنیا هستی و مرگ به دنبال توست. هیچگاه اندیشه و اندوه روز آینده ات را بر اندیشه ی امروزت ترجیح نده.
بدان كه اگر تو از اموال دنیا بیش از آنچه احتیاج داری، گردآوری و نگهداری، تنها خزانه دار دیگران خواهی بود.
بدان كه آنچه از دارایی دنیا به دست آوری، اگر در راه حلال مصرف شود، حسابرسی خواهد شد و اگر در راه حرام خرج شود، كیفر خواهد داشت و اگر در كارهای شبهه ناك به كار گرفته شود، سرزنش در پی دارد، بنابراین دنیا را «مردار» به حساب
[ صفحه 278]
آور و از آن در حد نیازت بهره برداری كن. در این صورت، آنچه را كه مصرف كرده ای، اگر حلال باشد، تو از بی رغبتی به آن زیانی نبرده ای، اگر حرام باشد، از كار زشت دوری گزیده ای و به اندازه ی نیاز از مردار استفاده كرده ای و اگر سرزنشی به دنبال داشته باشد، آسان است و زودگذر.
برای كارهای دنیایی خود چنان اقدام كن كه گویی سالیان دراز در جهان خواهی زیست و در مورد كارهای اخروی آنگونه بیندیش كه گویی فردا از جهان رخت برمی بندی.
اگر ارجمندی بدون وابستگی خانوادگی و شكوه بدون سلطنت را می خواهی، از خواری گناه دور شو و لباس عزت فرمانبرداری از خدا را بر تن كن.
هرگاه به مصاحبت و همنشینی با مردم نیازمند شدی، با كسی دوست شو كه چون با او بنشینی بر وقار و شكوه تو بیفزاید و چون به او خدمت كنی، از تو نگاهبانی كند. هرگاه به پول احتیاج داشتی به یاریت بشتابد. آنگاه كه سخن بگویی تصدیقت كند. اگر در مورد كاری شدت به خرج دادی، با تو همنوا شود. چون برای كار خیر و ارزشمندی دست خود را پیش بردی، او نیز دست خود را پیش برد. اگر از تو خطایی سرزد، آن را جبران كند. اگر از تو نیكویی ببیند، همواره آن را یادآوری كند. اگر از او خواسته و تقاضایی داشته باشی، برآورده سازد. اگر از او جدا شدی به تو بپیوندد و اگر بر تو مصیبتی وارد شد، با تو همدردی كند.
دوست تو باید كسی باشد كه از او به تو زیانی نرسد، دشواری برایت ایجاد نكند. در كارهای مهم ترا خوار نگرداند و اگر مالی را بین خود تقسیم می كنید، ترا بر خودش ترجیح دهد.» [1] .
همچنین امام در مورد یكی از یاران صدیقش كه به رحمت الهی پیوسته بود، چنین فرمود: «او بزرگ ترین انسان در نظر من بود، زیرا: دنیا در نظرش بسیار حقیر می نمود. هرگز از روزگار شكوه نمی كرد. خشمگین نمی شد و اظهار دلتنگی نمی كرد. بیشتر عمر خود را به سكوت گذراند؛ ولی چون لب به سخن می گشود، برای
[ صفحه 279]
گویندگان جای سخن گفتن باقی نمی گذاشت. هنگامی كه با دانشمندان می نشست به شنیدن، بیش از گفتن حرص می ورزید. اگر در سخن بر او چیره می شدند، در سكوت نمی توانستند مغلوبش كنند.»
«هیچگاه آنچه را كه انجام نمی داد، نمی گفت؛ و از كارهای خیر آنچه را كه نمی گفت، انجام می داد.»
اگر برای او دو كار پیش می آمد و نمی دانست كه كدام یك به رضای خداوند نزدیك تر است، دقیق می نگریست و كاری را كه به هوای نفس نزدیك تر بود، رها می كرد و هرگز كسی را در مورد كاری كه احتمال عدم موفقیت در آن وجود داشت سرزنش نمی كرد.» [2] .
و نیز از آن بزرگمرد روایت شده است كه فرمود: «سه چیز انسان را به هلاكت می كشاند: غرور، حرص و حسادت.» [3] .
درود خداوند بر آن امام عزیز و مظلوم باد، كه به ما درس انسان بودن و انسان زیستن را آموخت، و هر لحظه از زندگی پربار و پربركتش درسی سازنده برای دنیا و آخرت ما می باشد.
والسلام
امام در پاسخ او بیانات ارزشمندی فرمود كه در اینجا خلاصه ای از آن را می آوریم.
حضرت فرمود: «برای سفر آخرت آماده شو و توشه ات را پیش از فرارسیدن اجل تهیه كن: بدان كه تو در جستجوی دنیا هستی و مرگ به دنبال توست. هیچگاه اندیشه و اندوه روز آینده ات را بر اندیشه ی امروزت ترجیح نده.
بدان كه اگر تو از اموال دنیا بیش از آنچه احتیاج داری، گردآوری و نگهداری، تنها خزانه دار دیگران خواهی بود.
بدان كه آنچه از دارایی دنیا به دست آوری، اگر در راه حلال مصرف شود، حسابرسی خواهد شد و اگر در راه حرام خرج شود، كیفر خواهد داشت و اگر در كارهای شبهه ناك به كار گرفته شود، سرزنش در پی دارد، بنابراین دنیا را «مردار» به حساب
[ صفحه 278]
آور و از آن در حد نیازت بهره برداری كن. در این صورت، آنچه را كه مصرف كرده ای، اگر حلال باشد، تو از بی رغبتی به آن زیانی نبرده ای، اگر حرام باشد، از كار زشت دوری گزیده ای و به اندازه ی نیاز از مردار استفاده كرده ای و اگر سرزنشی به دنبال داشته باشد، آسان است و زودگذر.
برای كارهای دنیایی خود چنان اقدام كن كه گویی سالیان دراز در جهان خواهی زیست و در مورد كارهای اخروی آنگونه بیندیش كه گویی فردا از جهان رخت برمی بندی.
اگر ارجمندی بدون وابستگی خانوادگی و شكوه بدون سلطنت را می خواهی، از خواری گناه دور شو و لباس عزت فرمانبرداری از خدا را بر تن كن.
هرگاه به مصاحبت و همنشینی با مردم نیازمند شدی، با كسی دوست شو كه چون با او بنشینی بر وقار و شكوه تو بیفزاید و چون به او خدمت كنی، از تو نگاهبانی كند. هرگاه به پول احتیاج داشتی به یاریت بشتابد. آنگاه كه سخن بگویی تصدیقت كند. اگر در مورد كاری شدت به خرج دادی، با تو همنوا شود. چون برای كار خیر و ارزشمندی دست خود را پیش بردی، او نیز دست خود را پیش برد. اگر از تو خطایی سرزد، آن را جبران كند. اگر از تو نیكویی ببیند، همواره آن را یادآوری كند. اگر از او خواسته و تقاضایی داشته باشی، برآورده سازد. اگر از او جدا شدی به تو بپیوندد و اگر بر تو مصیبتی وارد شد، با تو همدردی كند.
دوست تو باید كسی باشد كه از او به تو زیانی نرسد، دشواری برایت ایجاد نكند. در كارهای مهم ترا خوار نگرداند و اگر مالی را بین خود تقسیم می كنید، ترا بر خودش ترجیح دهد.» [1] .
همچنین امام در مورد یكی از یاران صدیقش كه به رحمت الهی پیوسته بود، چنین فرمود: «او بزرگ ترین انسان در نظر من بود، زیرا: دنیا در نظرش بسیار حقیر می نمود. هرگز از روزگار شكوه نمی كرد. خشمگین نمی شد و اظهار دلتنگی نمی كرد. بیشتر عمر خود را به سكوت گذراند؛ ولی چون لب به سخن می گشود، برای
[ صفحه 279]
گویندگان جای سخن گفتن باقی نمی گذاشت. هنگامی كه با دانشمندان می نشست به شنیدن، بیش از گفتن حرص می ورزید. اگر در سخن بر او چیره می شدند، در سكوت نمی توانستند مغلوبش كنند.»
«هیچگاه آنچه را كه انجام نمی داد، نمی گفت؛ و از كارهای خیر آنچه را كه نمی گفت، انجام می داد.»
اگر برای او دو كار پیش می آمد و نمی دانست كه كدام یك به رضای خداوند نزدیك تر است، دقیق می نگریست و كاری را كه به هوای نفس نزدیك تر بود، رها می كرد و هرگز كسی را در مورد كاری كه احتمال عدم موفقیت در آن وجود داشت سرزنش نمی كرد.» [2] .
و نیز از آن بزرگمرد روایت شده است كه فرمود: «سه چیز انسان را به هلاكت می كشاند: غرور، حرص و حسادت.» [3] .
درود خداوند بر آن امام عزیز و مظلوم باد، كه به ما درس انسان بودن و انسان زیستن را آموخت، و هر لحظه از زندگی پربار و پربركتش درسی سازنده برای دنیا و آخرت ما می باشد.
والسلام
[1] مدرك بالا - ص 98 - 100.
[2] مدرك بالا - ص 101.
[3] مدرك بالا.